Muzeum Miasta Łodzi postanowiło przedłużyć do 20 sierpnia wystawę poświęconą życiu i twórczości Jana Sztaudyngera. I muszę przyznać, że to bardzo dobra wiadomość. Zwłaszcza dla uczniów i osób znacznie młodszych, które nie do końca kojarzą działalność literacką związanego m.in. z Łodzią znakomitego poety i fraszkopisa.
Dumas opowiada anegdoty o swoim ojcu. Pewnego dnia zastał go zmieszanego, a kiedy mu się dobrze przyjrzał, stwierdził, że ma czerwone oczy: „Ależ ty płakałeś? – Tak… zabiłem przed chwilą Portosa!”
Wyszperane [w:] Edmund i Juliusz de Goncourt, Dziennik, Warszawa 1988
Zanim przeczytałem książkę „Warszawskie kawiarnie literackie” prof. Andrzeja Makowieckiego, kilka miesięcy wcześniej trafiły do mnie „Pamiętniki” Eryka Lipińskiego, w których słynny karykaturzysta i założyciel „Szpilek” wspomina o kawiarni literackiej Fraszka.
Sobotnie popołudnie spędziłem w Ogrodzie Krasińskich w Warszawie, gdzie Biblioteka Narodowa organizowała trzecią już edycję Imienin Jana Kochanowskiego. I muszę przyznać, że udział w tej niecodziennej imprezie czytelniczej uważam za wyjątkowo udany.
Podoba mi się konsekwencja, z jaką Łódź realizuje cykl różnorakich wydarzeń w ramach obchodów 110. rocznicy urodzin Jana Sztaudyngera.O samej wystawie w Muzeum Miasta Łodzi, przygotowanej przez Martę Skłodowską, kuratora projektu, napiszę już niebawem.
Na Warszawskich Targach Książki znalazłem się przede wszystkim z uwagi na możliwość odwiedzenia stoiska Wydawnictwa Iskry i spotkania z Mariuszem Urbankiem. A że nie uczestniczyłem w ubiegłorocznej pierwszej edycji tej imprezy, byłem naprawdę zaskoczony niebywałą frekwencją i niezwykłą atmosferą, jaka towarzyszyła targom.
O pasjach Tuwima pisałem już na moim blogu. Ale chyba największą pasją poety była jego Stefania Marchwówna z Tomaszowa Mazowieckiego, którą kochał nad życie. I tę „Miłość życia” dobrze ilustruje zbiór listów, wierszy i poematów wydany pod takim właśnie tytułem.
Dziś ważny dzień dla wszystkich miłośników fraszki i krótkiej formy literackiej. Dokładnie 110 lat temu urodził się Jan Sztaudynger – poeta, dramatopisarz, satyryk, tłumacz, pasjonat teatru lalek i wielki miłośnik grzybów. I z tej okazji Muzeum Miasta Łodzi zainaugurowało wystawę poświęconą twórczości autora „Piórek”.
Wszystko zaczęło się od rozmowy telefonicznej z panią Dorotą Sztaudynger-Zaczek, która – opowiadając o swym dziadku, Janie Sztaudyngerze – wspomniała też o Jarku Nohavicy. Okazało się, że wkrótce miał się odbyć koncert czeskiego artysty w Krakowie. Ale nie tylko ten fakt przykuł mą uwagę. To właśnie od pani Doroty dowiedziałem się, że Jaromír Nohavica w latach 80. przetłumaczył „Piórka” Sztaudyngera na język czeski.
Prof. Andrzej Makowiecki, autor książki „Warszawskie kawiarnie literackie”, bardzo wnikliwie przyjrzał się dwudziestowiecznym lokalom artystycznym. I z wielką kulturą i niebywałą precyzją opisał to zjawisko, przybliżając kontekst historyczny, strukturę ówczesnej kawiarni i uwypuklając jej najbardziej charakterystyczne cechy.
Chciałbym, żebyś tu wracał(a).
Zadbam o to, przesyłając Ci najnowsze wiadomości ze świata literatury :)
Zero spamu. Wysyłka raz w miesiącu.
Wypisz się w dowolnej chwili.