Rok 2015 był dla mnie bardzo intensywny. I choć nie przełożyło się to na liczbę postów na blogu, mogę śmiało powiedzieć, że był to okres niezwykle ważny. Zapewne gdyby nie sprawy zawodowe oraz inne blogi, które prowadzę w tak zwanym międzyczasie, lista spotkań oraz moich literackich odkryć byłaby znacznie dłuższa. Co się zatem udało w 2015, co nie wyszło, jakie mam plany na ten rok?
Po raz kolejny zebrałem listę najchętniej czytanych artykułów na blogu. Tym razem obok zarysowanych przeze mnie sylwetek autorów, takich jak Hermann Hesse czy Julian Tuwim, znalazły się też praktyczne informacje. Widać, że i po takie teksty chętnie sięgacie, postaram się uwzględnić ich znacznie więcej w tym roku.
Tym artykułem chciałbym zainicjować cykl wpisów na temat obiektów noclegowych, które wyróżniają się ogromnym księgozbiorem i – co za tym idzie – zamiłowaniem do książek. Długo szukałem hoteli i pensjonatów, w których właściciele chcą się tą czytelniczą pasją dzielić się ze swoimi gośćmi.
Dopiero po latach do mnie dotarło, jak wielkie szczęście miałem, mogąc długie lata spędzić w czeskocieszyńskiej, dwujęzycznej bibliotece, gdzie regały z polską literaturą i polskimi czasopismami sąsiadowały z czeskimi. Tam nauczyłem się polskiego. Sam z siebie, jak mawiał Szwejk. I tam zacząłem podziwiać polską kulturę.
Jaromir Nohavica
Wyszperane [w:] Jaromir Nohavica. Zanim kitę odwalę. Biografia barda, Wydawnictwo Dragon 2015
Na 19. Międzynarodowe Targi Książki w Krakowie wybrałem się właściwie z kilku powodów. Chciałem osobiście odebrać nagrodę Literacki Blog Roku 2015, a także odwiedzić stoisko Wydawnictwa Literackiego. Zaskoczyło mnie jednak ogromne zainteresowanie tym wydarzeniem, co zdaje się przeczyć badaniom, że Polacy nie czytają książek.
Pisanie o książkach wymaga nieustannej pracy nad warsztatem. To ciągłe poszukiwanie sensów, kontekstów, inspiracji. Sama lektura książek w domu, w bibliotece, antykwariacie nie wystarcza. Potrzebne jest aktualna wiedza na temat tego, co obecnie przyciąga czytelników – co intryguje, nurtuje, zadziwia.
Kiedy na blogu pisałem o przedwojennym kabarecie literackim „Różowa Kukułka”, wspominałem wówczas, że w jego szeregach znalazła się młodziutka poznanianka Tola Korian (właśc. Antonina Terlecka). Występowała ona wpierw w „Kukułce” i „Klubie Szyderców”, gdzie za stronę literacką odpowiadał Artur Maria Swinarski, a później w warszawskiej „Bandzie”, do której teksty pisali Julian Tuwim i Marian Hemar.
Dojrzewanie poety powinno się poznawać nie po tym, czego dokonał, ale po ilości głupstw, jakim zabronił do siebie dostępu.
Czesław Miłosz
Wyszperane [w:] Czesław Miłosz, Prywatne obowiązki, Olsztyn 1990
Sobota, 26 września, zapowiadała się nieszczególnie. Od rana lało, chmury bezlitośnie przykrywały zakopiańskie niebo i ze smutkiem spoglądałem w górę, z nadzieją, że znajdę choć promień wrześniowego słońca. Martwiłem się. Bo przecież dziś o godzinie 15 odbędzie się spotkanie w domu Jana Sztaudyngera i za chwilę powinni zjawić się goście.
Uwielbiamy rankingi, plebiscyty i zestawienia. Po pierwsze tego typu inicjatywy są niezwykle użyteczne i mają wartość instruktażową – powstają, by czytelnicy mieli pewną orientację w danym zagadnieniu. A rankingi w mediach branżowych temu właśnie służą. Po drugie – sami lubimy przecież porządkować rzeczywistość.
Chciałbym, żebyś tu wracał(a).
Zadbam o to, przesyłając Ci najnowsze wiadomości ze świata literatury :)
Zero spamu. Wysyłka raz w miesiącu.
Wypisz się w dowolnej chwili.