Po lekturze „Rozmów z Tuwimem” znów zaczytuję się w biografii Księcia Poetów. I wciąż z podziwu wyjść nie mogę, że Tuwim miał w sobie tak niewiarygodną potrzebę i chęć kolekcjonowania przeróżnych druków, broszur, poematów, słowników i wszelkiego typu kuriozów.
Jakąż pełnię zadowolenia przeżywam, gdy czytam książkę lub przemyśliwam jakiś problem dla siebie. A jak to zadowolenie znika bez śladu, gdy jedno lub drugie czynię, by się wynikami podzielić. Pragnienie lub obowiązek wyjścia ze swoją myślą przed ludzi psuje całe szczęście myślenia.
Wyszparane [w:] Henryk Elzenberg, Kłopot z istnieniem, Toruń 2002
Zrobiłem w firmie mały eksperyment. Położyłem „Myśli ludzi wielkich, średnich oraz psa Fafika” na swoim biurku, czekając na reakcję koleżanek i kolegów.
Nieco ponad rok temu zastanawiałem się nad kierunkiem rozwoju tego bloga. Już wówczas ciasno mi było w roli osoby opisującej głównie polską epigramatykę oraz to, co można by zaliczyć do krótkiej formy literackiej.
Kiedy dowiedziałem się, że warszawskie Wydawnictwo Iskry czeka przeprowadzka na al. Wyzwolenia, bardzo się tą wiadomością zmartwiłem. To wręcz niewiarygodne, że jedna z najstarszych firm edytorskich w Polsce po kilkudziesięciu latach funkcjonowania pod jednym adresem, teraz zmuszona jest przenieść się w inne miejsce.
Znak czasu: w księgarniach na bulwarach nie ma już krzeseł. France miał ostatnią księgarnię z krzesłami, gdzie między załatwianiem zakupów można było porozmawiać i strwonić trochę czasu. Teraz książki kupuje się na stojąco.
Goncourt, 1867
Kiedy podczas Warszawskich Targów Książki zapytałem Mariusza Urbanka o to, którą biografię pisało mu się najtrudniej, bez wahania odpowiedział: Jana Brzechwy.
Jakże chętnie sięgam po książkę poleconą mi przez znajomego lub bliską mi osobę. Jeśli jeszcze łączą nas te same czytelnicze upodobania, prawdopodobieństwo że skuszę się na dany tytuł jest niemal stuprocentowe.
Muzeum Miasta Łodzi postanowiło przedłużyć do 20 sierpnia wystawę poświęconą życiu i twórczości Jana Sztaudyngera. I muszę przyznać, że to bardzo dobra wiadomość. Zwłaszcza dla uczniów i osób znacznie młodszych, które nie do końca kojarzą działalność literacką związanego m.in. z Łodzią znakomitego poety i fraszkopisa.
Dumas opowiada anegdoty o swoim ojcu. Pewnego dnia zastał go zmieszanego, a kiedy mu się dobrze przyjrzał, stwierdził, że ma czerwone oczy: „Ależ ty płakałeś? – Tak… zabiłem przed chwilą Portosa!”
Wyszperane [w:] Edmund i Juliusz de Goncourt, Dziennik, Warszawa 1988
Chciałbym, żebyś tu wracał(a).
Zadbam o to, przesyłając Ci najnowsze wiadomości ze świata literatury :)
Zero spamu. Wysyłka raz w miesiącu.
Wypisz się w dowolnej chwili.