Rocznicowe Czytanie to wspólna akcja miłośników literatury pięknej, którzy w tym samym dniu i o tej samej godzinie prezentują utwory wybranych autorów. Cykl spotkań zainicjowała w połowie 2013 roku gorzowska poetka, Beata Patrycja Klary. Od tego czasu spotkania odbywają się równolegle w kilkunastu miastach w Polsce, a także poza granicami kraju.
Z Heleną Mielewczyk, managerem Domu Aktora rozmawiam na temat niezwykłego miejsca w Gdańsku, w którym wypoczynek można łączyć z zamiłowaniem do sztuki. Miejsca, do którego się wraca, bo w ulubionym apartamencie cierpliwie czeka nie dokończona jeszcze książka.
Gdyby przyszło mi opisać życie Juliana Tuwima najlepiej jak potrafię, byłby to zapewne ciąg cytatów z biografii pióra Mariusza Urbanka. Trudno tu cokolwiek dodać, nie odwołując się do słów, anegdot, wydarzeń i faktów z życia księcia poetów zebranych w książce „Tuwim. Wylękniony bluźnierca”.
Osobliwy był jego stosunek do książek, wlazł po uszy w bibliofilstwo, ale pasjonowała go treść starej broszury jarmarcznej, rarytas grafomański, a nie tylko samo kolekcjonerstwo. Nie miał cierpliwości dla książek Manna, Prousta czy Conrada i odkładał je bez wahania, aby zagłębić się w starym roczniku „Bluszczu” czy „Wędrowca”.
Antoni Słonimski o Tuwimie
Wyszperane [w:] Antoni Słonimski, Książka moich wspomnień, Warszawa 1989
Jak Wam wiadomo, wziąłem udział w tegorocznej edycji konkursu Blog Roku. Swój blog zgłosiłem w dwóch kategoriach: Literackie i Kulturalne oraz Tekst Roku.
Ten esej wpadł mi w ręce zupełnie przypadkowo. Będąc w jednej z krakowskich księgarń, przebierałem w literaturze faktu, by wreszcie uszczęśliwiony „złowić” biografię Hermanna Hessego w naprawdę okazyjnej cenie.
Wyrzucając na zewnątrz myśl i obraz, pustoszę się. Natomiast ja go wolę w sobie schować. (…) I tam w środku, we mnie, żyje ten utwór jakiś czas, potem ginie. Jakiś czas on we mnie naprawdę żyje i czuję się nim wypełniony, i mam z tego wielką satysfakcję. Jestem pełen „poezji”…
Tadeusz Różewicz
Wyszperane [w:] Wbrew sobie, Rozmowy z Tadeuszem Różewiczem, Wrocław 2011
Mariusz Urbanek mówi m.in. o obiektywizmie biografa, o trudnościach w pisaniu książki o Brzechwie, o sukcesie „Genialnych”, a także o twórczości dla dzieci, ghostwritingu i pracy nad najnowszą książką.
Przeglądając poznańskie czasopisma z lat 30. ubiegłego wieku natrafiłem na wzmianki o niejakiej Różowej Kukułce. Zaintrygowany tematem, zacząłem uważnie przyglądać się publikacjom, które pokazują w zasadzie, jakie były początki kabaretu literackiego w Poznaniu.
Rok 2014 wypełniły ciekawe spotkania, wystawy, targi oraz książki, które pojawiły się nieoczekiwanie w mojej bibliotece. Niektóre przysłali wydawcy, inne otrzymałem od zaprzyjaźnionych osób, inne zdobywałem w antykwariatach, po jeszcze inne jechałem za granicę, pokonując setki kilometrów.
Chciałbym, żebyś tu wracał(a).
Zadbam o to, przesyłając Ci najnowsze wiadomości ze świata literatury :)
Zero spamu. Wysyłka raz w miesiącu.
Wypisz się w dowolnej chwili.