Jakże chętnie sięgam po książkę poleconą mi przez znajomego lub bliską mi osobę. Jeśli jeszcze łączą nas te same czytelnicze upodobania, prawdopodobieństwo że skuszę się na dany tytuł jest niemal stuprocentowe.
O pasjach Tuwima pisałem już na moim blogu. Ale chyba największą pasją poety była jego Stefania Marchwówna z Tomaszowa Mazowieckiego, którą kochał nad życie. I tę „Miłość życia” dobrze ilustruje zbiór listów, wierszy i poematów wydany pod takim właśnie tytułem.
Prof. Andrzej Makowiecki, autor książki „Warszawskie kawiarnie literackie”, bardzo wnikliwie przyjrzał się dwudziestowiecznym lokalom artystycznym. I z wielką kulturą i niebywałą precyzją opisał to zjawisko, przybliżając kontekst historyczny, strukturę ówczesnej kawiarni i uwypuklając jej najbardziej charakterystyczne cechy.
Pomysł, by zanurzyć się w lekturze „Dziennika” Edmunda i Juliusza Goncourtów, pojawił się przy czytaniu „Silvy” Mieczysława Grydzewskiego. Kilka wzmianek na temat „Pamiętników z życia literackiego” wystarczyło, by rozpocząć poszukiwanie zadbanego egzemplarza.
Już od wczesnych lat szkolnych kolekcjonowałem wycinane z gazet ciekawostki, anegdoty, przysłowia, szarady i rozrywki umysłowe. Bardzo szybko do kolejnych szuflad trafiały opasłe teczki A4 z posegregowanymi wycinkami.
Julian Tuwim wciąż mnie zaskakuje i zachwyca. Mój zachwyt wzrósł jeszcze bardziej, gdy przeczytałem „Rozmowy z Tuwimem”, małą książeczkę wydaną w 1994 roku nakładem Wydawnictwa Semper. Cóż takiego niezwykłego w niej odnalazłem? Otóż jest to zbiór 31 wywiadów z Tuwimem.
Chciałbym, żebyś tu wracał(a).
Zadbam o to, przesyłając Ci najnowsze wiadomości ze świata literatury :)
Zero spamu. Wysyłka raz w miesiącu.
Wypisz się w dowolnej chwili.